بعد از مدت ها خودم غذا آورده بودم دانشگاه برای ناهار. پلو سفید و عدسی ای که دوشنبه پخته بودم. عدسی با برکتی بود! یه ظرف پر بردم مهمونی بچه های طبقه دوم خوابگاه و در کنار غذاهای خوشمزه ی سودانی و ترکی، ظرف عدسی منم تا ته خورده شد. تازه یه کاسه برای پریماه و یه کاسه برای شیوما هم برده بودم. هنوزم مونده یه ذره. خود عدسش اتفاقا مال ایرانه. بیتا از بار و بندیل ایرانشون بهم داده بود.
اصلا چی می خواستم بگم یادم رفت با این داستان عدسی :دی چیز خاصی هم نمی خواستم بگم جز اینکه بعد مدت ها نرفتم کافه تریا و دست پخت خودم رو خوردم. رضایت درونی قابل توجهی تو خوردن غذای خودم دارم و ای کاش بیشتر حس و حالم بره سمت آشپزی.
تو آزمایشگاه تقریبا مثل هر روز دیگه ای کار کردم و یه سری پروتکل جدید انجام دادم (هر پروتکلی دفعه ی اولش برام عذابه از هر لحاظ. ولی از همه چی بدتر اینه که باید رو بندازم به استاد که بهم یاد بده یا یه دور انجام بده مثلا. کی از این مدل سوهان روح نجات پیدا می کنم رو خدا می دونه.) برای پنجمین بار یه دستگاهی رو تست کردم و فردا نتیجه ش رو می بینم. اگه این دفعه نتیجه ی خوب ببینم عالی میشه و می تونم آزمایشم رو باهاش ادامه بدم. اگه نه، دیگه واقعا نمی دونم چه کنم! :<
ایوا بهم پیام داد که میخواد برا ولنتاین شکلات درست کنه و دعوتم کرد برم پیشش. خیلی دوست داشتم برم، مخصوصا بعد از اون سفر کوچولوی یه روزه ای که یکشنبه با هم داشتیم و الان حسابی باهاش احساس نزدیکی می کنم. اما خب تازه هفت شب کارم تموم شد و می خواستم گزارش روزم رو بنویسم و خسته تر از این حرفا بودم که تا خوابگاه ایوا دوچرخه برونم. ایمیل هام رو چک کردم و برگشتم خونه.
+ آخر هفته ی خود را چگونه گذراندید؟ مهمونی هفت ملیتی با بر و بچ طبقه دوم و قول راه انداختن کلاب مباحثه، سفر یه روزه با ایوا و حجم باورنکردنی از حس صمیمیت و سادگی و عمق رابطه ای که خیلی دلم تنگ شده بود براش، جمع و جور کردن هر چه بیشتر وسایلم تا قبل از اثاث کشی، امتحان شامپوی جدید برای رهایی بخشی از کچلی، و دوشنبه ی مقدسی که تعطیل بود.
+ به ثبت کردن جدی تر زندگیم دارم فکر می کنم. یه مدلی که برای یکی که به مهاجرت تحصیلی فکر می کنه سودی داشته باشه و یا در کل برای اینکه بمونه تو دنیا. هنوز راجع به خیلی چیزا مطمئن نیستم. مثلا زبانش انگلیسی باشه یا فارسی.
درباره این سایت